Medische pedicure

De medisch pedicure is een hogere en bredere opleiding en kan alle “risicovoeten” behandelen.

Daarnaast heeft de medisch pedicure uitgebreide kennis en ervaring op het gebied van nagelregulatie- en reparatie technieken, orthesiologie, en anti-druk technieken. Daarmee vergroot zij de behandelmogelijkheden van complexere voet- en nagelproblemen.

Taken van een medische pedicure

De werkzaamheden van een medisch pedicure bestaan onder andere het verwijderen van eelt, likdoorns, het op de juiste wijze knippen en frezen van nagels en nagelproblemen oplossen. Verder kan deze alle soorten probleemvoeten verzorgen zoals diabetische, reumatische, verwaarloosde, spastische en oudere voeten.
Een medische pedicure heeft een uitgebreide opleiding gehad. Hierdoor is deze ook op de hoogte van alle voorkomende problemen bij voeten en weet deze ook te behandelen.
Daarnaast kan ze ook advies geven over een goede en juiste voetverzorging.

Verder kent een medisch pedicure alle technieken zoals nagelbeugels plaatsen, vilttechnieken, silicone teenstukjes maken en gel- en acrylnagels zetten.
Het geven van adviezen en het opsporen en zoveel mogelijk wegnemen van de klachten behoort ook tot haar taak. Een medisch pedicure is een echte specialist en goed opgeleid om alle soorten voeten te verzorgen. Ook van patiënten dus.

Waarom kiezen voor een Medisch pedicure

Als gespecialiseerde voetverzorgster (medische pedicure) is het mijn missie om zo goed mogelijk een oplossing te bieden bij diverse voetaandoeningen.

Dit door toepassing van professionele technieken, zodat ik een oplossing kan bieden én dit volledig op maat van de klant. Daarvoor volg ik regelmatig bijscholingen en congressen i.v.m. medische voetverzorging.
Niet enkel de uitvoering van een perfecte voetverzorging is voldoende, ik geef u ook alle nodige adviezen voor de thuisverzorging.

Indien nodig werk ik samen met o.a. huisartsen, podologen, voetkliniek,… om uw voetprobleem zo goed mogelijk op te volgen.

Gezonde voeten … van levensbelang !

Doel en nut van een goede voetverzorging:

Het belangrijkste doel van onze voeten is het lopen en staan, ze dragen dag na dag ons volledig lichaamsgewicht.
Aandoeningen en problemen aan de voeten kunnen voor heel wat ongemakken zorgen.
Dit kan gaan van voetpijnen, spierpijnen, vermoeide voeten tot zelfs beschadiging van tussenwervelschijven en de inwendige organen, hoofdpijn en vooral een slecht humeur.
De laatste jaren is men er zich meer en meer bewust van geworden dat een regelmatige voetverzorging geen luxe meer is, maar een noodzakelijkheid om allerlei pijnen en kwalen te voorkomen.
Voeten die goed verzorgd zijn, zijn voeten die vele andere lichamelijke kwalen kunnen voorkomen!

Behandelingen gespecialiseerde voetverzorgingen:

Klassieke voetverzorging: behandelen van o.a. eelt, kloven, likdoorns, eksterogen, kalknagels, schimmelnagels, ingegroeide nagels,…
Voetverzorging bij diabeten al dan niet in samenwerking met de huisarts, Voetkliniek,…
Speciale technieken:
- Podofix, BS Spange: nagelbeugel ter behandeling van ingegroeide nagels.
- LCN Wilde Pedique: nagelcorrectie van bvb schimmelnagels.
- Othesiologie: op maat gemaakte orthesen, siliconenverbandjes.
- Ontspannende voet- en onderbeenmassage op basis van etherische oliën.

Terugbetalingen

Bepaalde ziekenfondsen voorzien een jaarlijkse terugbetaling voor pedicure van senioren en mindervaliden.
De kaarten worden door mij aangevraagd en bijgehouden. De terugbetalingsfiches van de courante ziekenfondsen kunt u bij mij bekomen.

Enkele veel voorkomende problemen

Droge voeten

Voeten zijn voortdurend aan het werk en worden maar al te vaak verwaarloosd. Hoewel voeten van nature een dikkere huid hebben, is die niet minder gevoelig.

Als deze huid slecht gehydrateerd en geïrriteerd is, kan ze uitdrogen en zelfs beschadigd raken.

Daarom zijn goede en speciaal aangepaste voetverzorgingsproducten een must.

Voeten & diabetes

Op lange termijn kan diabetes tot bepaalde complicaties leiden, waaronder ook het ernstige probleem van de ‘diabetesvoet’.
Hoewel dit gezondheidsprobleem nog maar weinig bekend is, komt het vaker voor dan men denkt.
Ontdek in dit artikel essentiële informatie over deze belangrijke aandoening en over de oorzaken en oplossingen.

Diabetesvoet is een belangrijk gezondheidsprobleem.

De oorzaken

Een teveel aan suiker in het bloed is toxisch en beschadigt onder andere de aders.
Daarom zijn de voeten van diabetespatiënten een erg kwetsbaar lichaamsdeel dat van nabij moet worden opgevolgd.
Diabetesvoet: wat u moet weten We zien meestal een toegenomen droogte van de huid, die kan leiden tot barstjes en kloven.

Bovendien kan de diabetesvoet, door een verzwakking van de zenuwen (of neuropathie), minder gevoelig worden.
De patiënt kan zich dus kwetsen zonder zich er bewust van te zijn.
Ook warmte en koude worden minder duidelijk ervaren.
Er bestaat een risico van onopgemerkte verzwering.
Bovendien genezen voeten die aangetast zijn door deze ziekte erg moeilijk. .
Het is dus van groot belang dat een diabetespatiënt dagelijks de toestand van zijn voeten controleert en ze met de grootste zorg behandelt.

Complicaties

Een klein wondje dat niets betekent voor een gezonde persoon, kan heel ernstige gevolgen hebben voor een diabetespatiënt: infectie, verzwering, vorming van een abces... in sommige gevallen is helaas een amputatie nog de enige oplossing.
Het is een fenomeen dat veel vaker voorkomt dan men zou denken.

De 5 vijanden die we moeten vermijden om onze voeten goed te verzorgen

Schoenen: kies schoenen van soepel leder met een stijve zool, met een vetersluiting en aangepast aan de breedte van de voet. Koop ze liefst aan het einde van de dag;
Nagels: vermijd puntige schaartjes. Kies liever een schaar met afgeronde punten of een vijl;
Schimmelaandoeningen: vermijd het week worden van de huid door de voeten dagelijks te wassen met lauw water en marseillezeep. Droog ze zorgvuldig en draag katoenen sokken;
Warmte: gebruik nooit een bedkruik of te warm water;
Eelt of hyperkeratose: het vormt zich ter hoogte van de steun- of wrijvingspunten en is verantwoordelijk voor barstjes of kloven die geïnfecteerd kunnen raken (abces, voetzweren).

Enkele goede gewoonten

Vermijd tijdens uw dagelijkse wasbeurt, lange voetbaden in te warm water. Droog goed tussen de tenen om verweking te voorkomen;
Breng dagelijks een crème voor droge voeten aan om dehydratatie te vermijden, die op haar beurt leidt tot eelt, barstjes en kloven;
Controleer dagelijks de toestand van uw voeten. Onderzoek de voetzool, indien nodig met een spiegel. Controleer of er geen barstjes, wonden, eeltplekken of schimmels te zien zijn. Raadpleeg in geval van twijfel uw arts;
Vijl de nagels recht en niet te kort. Vijlen is beter dan knippen;
Schuur eeltplekken en likdoorns glad met een puimsteen. Vermijd metalen raspen en snijdende voorwerpen;
Draag schoenen die perfect passen, die soepel en comfortabel zijn. En, dames, vermijd schoenen met hakken van meer dan 5 cm;
Draag nieuwe schoenen niet langer dan een halve dag en draag ze eerst thuis om ze wat in te lopen;
Wissel geregeld van schoeisel om de steun- en wrijvingspunten af te wisselen. Controleer voor u uw schoenen aantrekt de binnenkant, om na te gaan of er niets is dat u kan kwetsen;
Draag steeds sokken, kousen of panty's, liefst in katoen of natuurlijke vezels. Ook deze moeten altijd goed passen, om zoveel mogelijk plooitjes, en dus wrijving en risico van irritatie, te vermijden.

3 belangrijke preventieregels

Hydrateer uw voeten met een voetcrème voor droge voeten die speciaal geformuleerd is voor dit specifieke gebruik. Deze gewoonte vraagt weinig tijd en zorgt ervoor dat u uw voeten kunt beschermen tegen bepaalde risico's in verband met diabetes. Diabetici hebben immers vaak last van droge huid aan de voeten die kan leiden tot barstjes. Dit kan dan op zijn beurt infecties veroorzaken die soms ernstige gevolgen hebben.
Raadpleeg regelmatig een pedicuur. Laat minstens één keer per jaar uw voeten onderzoeken en verzorgen, verhoornde delen en eelt verwijderen en de nagels knippen.
Raadpleeg de arts onmiddellijk in geval van een wonde. Voor een diabeticus is een voetwonde een echt noodgeval. Als u zich verwondt, was dan in afwachting de voet met water en marseillezeep en ontsmet de wonde. Vermijd op de gewonde voet te steunen.
Ga eveneens naar de dokter als u een van de volgende symptomen vaststelt:
-Ingegroeide nagel.
-Snee, huidwonde, zweer, infectie...
-Verminderde gevoeligheid voor pijn, warmte of koude in het been of de voet.
-Een wijziging in de vorm van de voet.

Download het behandelingsplan hier.

Aandoeningen die het gevolg zijn van mechanische belasting

Eelt

Eelt is plaatselijke verdikking van de opperhuid, die ontstaat op plekken waar de huid wordt blootgesteld aan wrijving en/of druk. Door het wrijven van de opperhuid over een oppervlak wordt die ruwer en hard. Eelt is een beschermlaagje dat voorkomt dat de opperhuid beschadigd raakt. Een ander resultaat van wrijving of langdurige druk op de huid is een blaar.

Oorzaak

Eelt ontstaat het meest onder de voet;
Kan ook ontstaan door druk en/of wrijving, verandering van temperatuur, hitte, veranderde samenstelling van zweet en ziekten;
Het ontstaan van eelt kan ook erfelijk zijn;
De vorming van eelt hangt namelijk ook af van de stand van de botten;
Als bepaalde botten meer werk moeten doen, ontstaat er een dikkere huidlaag.

Behandeling

Eelt kan men verwijderen door een eeltrasp te gebruiken, zo voorkomt men uitslag of uitbarsting van eelt.

De pedicure kan eelt en kloven wegsnijden, dan wordt het vakkundig weggehaald.

Ook kan een podotherapeut door middel van podotherapeutische hulpmiddelen zorgen voor een betere drukverdeling om op deze manier eelt te verminderen / voorkomen.

Eeltpit

Een eeltpit is een eeltplek die verdikt is.

In het midden van deze verdikte plek zit een kern die doornachtig is en pijn kan doen. Vanwege de doornachtige kern wordt het ook wel een likdoorn genoemd.

Eksteroog wordt soms verward met een eeltpit.

Dit vanwege het uiterlijk: met dat zwarte puntje in het midden, doet het wel een beetje aan een eksteroog denken.

Pijnlijke eeltpit

Een eeltpit kan behoorlijk pijn doen. Het komt voor op plekken waar er wrijving ontstaat, bijvoorbeeld door knellende schoenen of door overmatige druk. Vaak is dit aan de voeten.

Wie eenmaal last heeft van eeltpitten, zal zien dat deze vaak weer terug komen.

Dit is soms te verhelpen door andere schoeisel te gaan dragen, maar vaak is het de stand van de voeten die deze druk of wrijving veroorzaakt.

Eeltpit verwijderen

Je kan een eeltpit door een pedicure verwijderen.

Deze lepelt de eeltpit uit en verwijderd de harde zwarte kern. De pijn zal hierdoor verdwijnen. Maar je kan ook zelf aan de slag gaan met het verwijderen van een eeltpit.

Bij de drogist zijn speciale likdoorn-pleisters te koop. Deze zijn rond en hebben een zacht kussentje aan de buitenkant. Het kussentje verminderd de druk op de eeltpit. De binnenkant bestaat uit een pleister met een speciale stof erin. Deze stof verweekt de huid.

Door het verweken kan het eelt makkelijker verwijderd worden.

Draag de pleister 24 uur en kijk dan of de eelt voldoende loslaat.

Met het verwijderen van het eelt, zal ook de harde zwarte kern loslaten. Let op met deze pleister en gebruik ze niet op gewone huid. De huid kan dan los gaan laten. Gebruik van likdoornpleisters is alleen toegestaan op eelt, dit is verharde huid. Indien de likdoorn niet los laat, kan men besluiten om de pleister weer opnieuw te dragen voor 24 uur.

Een likdoornpleister mag nooit nat worden, omdat de werkzame stof anders uit kan lopen en naar normale huid kan lopen. Gebruik een likdoornpleister dan ook niet tijdens bad of douche. Verwijder de pleister dan en plak hem na het douchen of badderen weer op de likdoorn.

Peuteren aan de eeltpit

Sommigen krijgen een eeltpit makkelijk zelf los gepeuterd. Vooral wanneer deze nog niet zo diep zit, is het vrij goed te doen. Maak de huid week door het nemen van een warm voetbad of ga in bad/onder de douche. De huid is veel zachter na gebruik van warm water. Peuter de eelt wat los en verwijder met je nagel of met een pincet de harde kern. Gebruik geen vieze pincet of vieze nagels hiervoor. Het eelt zelf zal je weg moeten schuren met een eeltblok of eeltrasp. Let erop dat je niet teveel huid wegschuurt.

Eeltpit verdwijnt vanzelf

Meestal is een eeltpit hardnekkig en verdwijnt niet vanzelf. Dat kan ook niet, wanneer de druk op de huid steeds gelijk blijft. Tegen pijn kan een eeltring gedragen worden. Soms echter verdwijnt de eeltpit wel vanzelf. Dit kan alleen wanneer de druk op de huid verdwijnt en er ook geen sprake meer is van wrijving.

Meerdere eeltpitten in één

Soms bestaat er in een cirkel van eelt meerdere eeltpitten. Ze zijn vaak klein, liggen diep en zijn zeer moeilijk te verwijderen. Alleen een pedicure kan hier nog uitkomst bieden. Meerdere eeltpitten in één cirkel zijn veel pijnlijker. Draag tegen de pijn een eeltring, dit verminderd al veel druk op de pijnlijke plek.

Kloven

Veel mensen hebben eelt op de hielen of voeten, de een meer dan de ander.

Hielkoven ontstaan doordat het (overmatige) eelt te hard en te droog is geworden.

De huid kan dan gaan barsten en openscheuren.

Deze vaak verticale barstjes verkleuren soms wit en staan in sommige gevallen een beetje open.

Dit kan zeer pijnlijk zijn, bloeden en zelfs gaan ontsteken.

Bij het krijgen van kloven spelen een aantal zaken vaak een grote rol: een staand beroep, overgewicht, het dragen van open schoenen en slippers, het negeren van een droge huid en overmatig eelt, een afwijkende voetstand, diabetes en ouderdom.

Om kloven in de voeten te voorkomen kunt u het overtollige eelt verwijderen met een voetvijl of puimsteen. Pas op met teveel vijlen, dit kan het openbarsten van de kloven bevorderen. Smeer de hielen daarna goed in met een speciale klovencrème.

Als u dit enkele dagen volhoudt, voelen de hielen al snel weer zacht en soepel.

Goed hydrateren is belangrijk!

Voor het dagelijks onderhoud kunt u daarna een speciale voetenschuimcrème of voetencrème met vijf of tien procent ureum gebruiken. Dit gaat de vorming van eelt en kloven tegen.

Ook zijn er andere zeer goede voetencrèmes welke de voet soepel en zacht houdt.

Het dragen van goede schoenen is erg belangrijk.

Eelt en dus kloven ontstaan door een teveel aan druk en schuiven ter bescherming van de huid. Zeker in de zomer, tijdens het dragen van sandalen of slippers, krijgen de voeten te weinig steun en bescherming. Dit vergroot de kans op eelt en droge hielen aanzienlijk.

Door tijdig af te wisselen met een stevigere zomerschoen worden veel problemen voorkomen.

Als de kloven erg diep zijn en bloeden, is de kans groot dat ze geïnfecteerd raken of besmet worden met een schimmelinfectie.

U herkent een ontsteking aan gezwollen, pijnlijke en rode huid in en rondom de kloven.

Likdoorn of clavus (gewone/weke:bloedvat likdoorn/zenuwlikdoorn/neuro-vasculaire likdoorn/zaadlikdoorn)

Wat zijn likdoorns ?

Likdoorns, zijn pijnlijke eeltplekken (eeltpitten) onder de voet, op of tussen de tenen. Een likdoorn ontstaat door toegenomen eeltvorming op een plek waar de huid blootstaat aan druk. De aangroeiende eeltlaag boort zich (soms puntvormig) in het vlees en dit veroorzaakt pijn. De medische term voor likdoorn is clavus.

Hoe zien ze eruit ?

Likdoorns zijn ronde verdikte eeltplekken op een drukpunt. Dat kan zijn onder de voetzool, vooral aan de voorzijde, of op de tenen daar waar de schoen knelt, of aan de zijkant van de tenen, of tussen de tenen. Likdoorns tussen de tenen kunnen verweekt zijn.

Hoe onstaan likdoorns ?

De belangrijkste oorzaken zijn slecht passend schoeisel (te smal, hoge hakken). Daarnaast kunnen standafwijkingen van de tenen (hamerteen, hallux valgus) of botuitgroeisels (exostosen) likdoorns veroorzaken.
Bij een hamerteen of naar binnen gedraaide teen (hallux valgus) kan ook een pijnlijke eeltknobbel ontstaan over het uitstekende gewricht, dit wordt een bunion genoemd.

Hoe wordt de diagnose gesteld ?

Likdoorns zijn makkelijk te herkennen. De diagnose wordt gesteld op het beeld. Soms kan het moeilijk zijn om het verschil te zien tussen een likdoorn en een voetwrat. Het verschil is dat een likdoorn op een drukplek zit, en dat een wrat overal kan zitten. Door wat eelt weg te snijden wordt het verschil duidelijk: bij een wrat komen kleine zwarte puntjes in beeld, bij de likdoorn komt een hoornpit tevoorschijn.

Andere zaken die lijken op een likdoorn zijn drukplekken bij patiënten met suikerziekte of andere patiënten waarbij het gevoel aan de voeten gestoord is, een bunion (drukplek op een uitstekend botdeel van de grote teen), en een (erfelijke) verhoorning-stoornis van de voetzool. Als er bij het wegsnijden van eelt een gaatje tevoorschijn komt, of pus, dan moet men bedacht zijn op een zweer op een drukplek. Soms is er dan een opening naar een onderliggende infectiehaard in de huid of in het bot. In dat geval kan het nodig zijn om een röntgenfoto te maken.

Hoe wordt een likdoorn behandeld ?

Wegnemen van de druk

De belangrijkste maatregel om een likdoorn te voorkomen is zorgen dat er geen druk meer op komt. Dat betekent: schoenen dragen die ruim genoeg zijn. Hoge hakken en puntschoenen zijn geen goed idee bij likdoorns. Likdoorns kunnen verdwijnen door ze af te plakken met een zachte likdoornpleister of een ringvormige likdoornpleister, zodat de druk wordt weggenomen. Bij likdoorns tussen de tenen kunnen daar gaasjes of ander zacht materiaal tussen gedaan worden. Al deze materialen zijn te koop bij de drogist, supermarkt, of bij de apotheek.

Verwijderen van een likdoorn

Een likdoorn kan worden verweekt met een zalf met salicylzuur er in, waardoor de hoornlaag dunner wordt. Er zijn ook speciale likdoornpleisters (salicylpleisters) die de huid verweken.

Hardnekkige likdoorns kunnen worden verwijderd door de hoornlaag weg te schrapen met een mesje en uiteindelijk ook de eeltpit er uit te snijden met een mesje. Opgelet: dit kan echter pijnlijk zijn.

Als een likdoorn niet verdwijnt met de eenvoudige maatregelen zoals beter schoeisel, likdoornpleisters etcetera dan kunt u het beste naar een erkende pedicure gaan. De huisarts doet het soms ook, evenals de dermatoloog. Maar de pedicure is de aangewezen persoon om dit te doen. De pedicure beschikt over de ervaring en apparatuur om likdoorns adequaat te behandelen.

Blaren

Blaren zijn oppervlakkige blaasjes en blazen in de huid. Ze zijn gevuld met helder vocht. Meestal zitten ze op plaatsen die aan te veel wrijving hebben blootgestaan.

Symptomen blaren

Meestal hebt u vooraf al gevoeld dat bepaalde plaatsen van uw voet(en) te veel belast werden. In eerste instantie ontstaat er lokale roodheid. Als u toch doorgaat met de belasting (bijvoorbeeld lopen) ontstaan daar later blaren.

Hoe ontstaan blaren?

Blaren ontstaan wanneer een deel van de huid erg veel wrijving te voorduren krijgt.

Vooral als de huid vochtig is, ontstaan snel blaren. Eerst ontstaat op die plaats een rode plek.

Als de wrijving daarna toch blijft bestaan, ontstaat een holte met vocht.

De abnormale wrijving kan ontstaan door:

Slecht passende schoenen (te groot of te klein)
Slecht passende sokken (te ruim, te krap met naden of gestopte plekken)
Afwijkingen aan de voeten (bijvoorbeeld bij eksterogen of hamertenen)
Langdurig lopen vooral op aflopend terrein

Is het ernstig en wat kunt u verwachten?

Kleine, niet al te pijnlijke blaren, kunt u het beste maar intact laten. Die genezen normaliter vanzelf in de loop van de tijd. Doorprikken van de blaren leidt juist vaker tot infectie.

Grote en pijnlijke blaren kunnen als volgt behandeld worden:

Omgeving van de blaar en de blaar zelf goed schoonmaken met en desinfecterend middel, bijvoorbeeld jodium, chloorhexidine of alcoholoplossing;
Met een steriel mesje of naaldje (met alcohol gereinigd) twee kanten van de blaar voorzichtig insnijden of inprikken;
De blaar voorzichtig leegdrukken met een wattenstokje (rollend er overheen strijken) of gaasje, daarna opnieuw desinfecteren en nadrogen;
Met pleister (gewone of speciale pleister, zoals: hydrocolloïdpleister, zinkoxidepleister of steriele gaaspleister) de blaarrest afdekken;
Daarna droge sokken aantrekken en zo mogelijk een klein beetje talkpoeder in de schoenen;
Soms gaan mensen als een gevolg van de blaren (onbewust) anders lopen. Door het andere looppatroon ontstaan dan klachten van gewrichten, spieren, nek en rug.

Wanneer naar de huisarts?

In de meeste gevallen worden voetblaren gezien bij grote sportevenementen zoals wandeltochten. Soms raakt een blaar geïnfecteerd. De blaar wordt dan rood en er ontstaat pus. Een dergelijke infectie heeft heel zelden zelfs een ontsteking van de lymfebanen en regionale lymfeklieren (in de liesstreek) tot gevolg. Loopt er vanaf de blaar een rode streep over de huid omhoog en/of heeft u last van pijnlijke en/of gezwollen lymfekliertjes in de liezen of oksel, neem dan contact op met uw huisartsenpraktijk.

Wat kunt u er zelf aan doen?

Het is erg belangrijk dat de kans op wrijving in de schoen zo klein mogelijk wordt.

Daarom moet vooraf aandacht geschonken worden aan de volgende zaken.

Schoenen: deze moeten goed passen bij looptemperatuur, goed ingelopen zijn en goed kunnen ventileren. Het gebruik van neopreen inlegzooltjes kan blaarvorming voorkomen;
Sokken: goede sokken hebben geen stoppen en naden. Plooien bevorderen namelijk de blaarvorming. (“na 20 kilometer is elk pluisje een kruisje”). Het beste is goed beproefde sokken te dragen. Dat kunnen zowel gewone sokken zijn als dunne naadloze sokken van acryl of polyester (deze weefsels voorkomen het nat worden en daardoor zacht worden van de huid door een goede afvoer van het transpiratievocht) met daaroverheen dikkere speciale wandelsokken;
Voetverzorging: door goede training vooraf kan een aanpassing van de huid aan wrijving plaatsvinden in de vorm van eeltvorming. Vooral ook de verzorging van de teennagels is van belang. Harde en dikke eeltplekken moeten voorkomen worden. Het aanbrengen van stukjes tape of pleister op de plekken waar normaliter eelt ontstaat kan daarbij een goed hulpmiddel zijn.

Algemene adviezen en voorzorgsmaatregelen

Zorg voor goed passende schoenen en sokken. Als u een grote wandeltocht gaat maken, is het raadzaam vooraf goed te trainen en schoenen te dragen die goed ingelopen zijn. Houdt uw voeten en sokken goed droog tijdens de wandeling. Probeer drukpunten te voorkomen. U kunt ze eventueel zelf aftapen, op de plaatsen waar veel wrijving optreedt. Als het pijn gaat doen, probeer dan te wisselen van drukpunten, b.v. door de schoenen iets anders te veteren, de sokken te wisselen of eventueel de drukplekken af te schermen met pleisters of tape.

Zaadlikdoorns of Clavus Miliare

Deze onstaat zonder wrijving of druk en komt vaak in een groepje voor bij mensen met een slechte bloedcirculatie, van oudere leeftijd.

Ze hebben vaak een grijze kleur en komen meestal voor op de voetzool. Ze zijn het minst pijnlijk en gemakkelijk te verwijderen.

Aandoeningen die het gevolg zijn van infectie

Wratten (behalve. Steelwratten)

Wratten zijn verdikkingen van de huid, die kunnen worden gevormd door eelt dat de huid in groeit. In tegenstelling tot likdoorns, worden wratten veroorzaakt door een virus. Dit zijn virussen uit de familie van de Humane Papillomavirus (HPV). Wratten zijn dan ook besmettelijk, likdoorns zijn dit absoluut niet. Daarnaast zijn wratten vaak juist aan de buitenkant pijnlijker dan in het midden.

Wratten verdwijnen over het algemeen vanzelf.

Dit kan alleen van enkele maanden tot enkele jaren duren. Daarom besluiten veel mensen dat ze er van af willen.

Wratten zijn erg besmettelijk.

Omdat we ons irriteren aan wratten gaan we er vaak aan krabben of peuteren, waardoor het virus zich makkelijk kan verspreiden.

De wratten worden zichtbaar na ongeveer drie tot zes maanden dat iemand in contact is gekomen met het virus.

Daarnaast worden wratten vaak via gymnastiekzalen, zwembaden en dergelijk doorgegeven. Bijna iedereen krijgt in zijn leven wel eens last van één of meerdere wratten.

Ze kunnen overal zitten op vingers, voeten, knieën, handen, ellebogen en in het gezicht.

Voetwratten komen zoals het woord al zegt voor op de voetzolen.

De voetwrat kent twee soorten:

De eerste is de doornwrat, dit is een soort doorntje en kan erg pijnlijk zijn. De doornwrat is als een worteltje die de diepte in groeit.
De tweede soort is de mozaïkwrat en deze ligt als een vloertje op de huid en breidt zich steeds verder uit. Het lijkt alsof deze soort barstjes heeft, maar het is eigenlijk een verzameling van grote en kleine wratten die zich uitbreiden.

U kunt de wratten door de dokter laten verwijderen, maar er zijn natuurlijk ook producten welke zeer goed helpen om de wrat te bestrijden. Er zijn wrattenpleisters en aanstip-methodes. Tevens is er de Wrattenpen, hiermee brand u de wrat in zijn geheel weg, de methode is niet geheel pijnloos, maar het doet aanzienlijk minder pijn dan het bevriezen bij de dokter! De voordelen zijn dat het echt werkt en dat de schoenen direct weer aan kunnen. Wees wel voorzichtig, de Wrattenpen wordt erg heet en een brandwond is zo gemaakt.

Voetschimmel

Voetschimmel wordt ook wel zwemmerseczeem genoemd.

Klachten zijn vaak huidschilfertjes en kloofjes tussen de tenen, soms met jeuk. Ook kunnen de voeten door de groei van bacteriën in de vochtige schilfers onaangenaam ruiken.

Soms zijn de schilfers grijs-wit maar kunnen ook rode schilferende plekken met blaasjes ontstaan. Dit kan aan de voetzool of aan de rand van de voet ontstaan.

Om dit te voorkomen kunt u het volgende doen:

Elke dag schone katoenen sokken aandoen;
Goed de voeten afdrogen zeker tussen de tenen. Eventueel poeder tussen de tenen strooien, goed tegen jeuk en droogte;
Niet met zeep de voeten wassen, dit droogt uit en haalt de beschermende laag van de huid weg;
Draag het liefst lederen schoenen;
Desinfecteer schoenen en sokken met schimmelwerend middel;
Slippers dragen in vochtige ruimtes, zoals sportzalen, douches en zwembaden.

Een goede behandeling is noodzakelijk, daar voetschimmel niet alleen erg vervelend maar ook besmettelijk is. Voetschimmel komt vooral voor bij mensen met een verminderde weerstand, ouderen en diabetici.

Een goede antischimmelcrème, poeder of zalf helpt u deze kwaal te bestrijden.

U smeert 2x daags de plekken in, 2 cm voorbij de plek ook, daar de schimmel zich kan uitbreiden ook al is dat niet te zien. Vindt een goede crème, poeder of zalf om van de voetschimmel af te komen!

Aandoeningen die het gevolg zijn in het functioneren van de zweetklieren

Zweetvoet of Hyperhydrose

Zweetvoeten kunnen ontstaan als de vocht- en warmte huishouding in je schoenen niet optimaal is. Er ontstaat dan een disbalans in de bacteriële huishouding van je voeten. Daardoor gaan je voeten sneller zweten en ontstaat de onaangename geur. Vooral de geur is het probleem, wat vooral in de sociale omgang een probleem kan zijn.

Daarnaast voelen de voeten constant vochtig aan, en daardoor kunnen ze ook nog eens vaak de hele dag koud aanvoelen. Daarnaast raakt de huid door de onnatuurlijke vochthuishouding ook nog eens extra gevoelig voor voetklachten als voetschimmel en nagelschimmel. De onaangename geur van zweetvoeten wordt veroorzaakt door bacteriën die zich thuis voelen in een vochtig en warm milieu en zich vermeerderen.

Bij zweetvoeten kunnen er in ernstige vorm ook kratervormige putjes onder de voet of op de hiel ontstaan, dat heet Pitted Keratolysis.

Zonder zweterige voeten kunnen de bacteriën zich moeilijk voortplanten.

Zolang ze in leven zijn veroorzaken de bacteriën geen klachten, maar als ze afsterven ontstaat de typische onaangename geur.

De reden dat de voeten zweterig zijn kan verschillende oorzaken hebben.

Slecht, niet ademend schoeisel is een van de voornaamste oorzaken, net als het niet wisselen of langdurig dragen van dezelfde schoenen en sokken en gebrek aan persoonlijke hygiëne. Tenslotte kunnen ook andere ziekten overmatig zweten veroorzaken, zoals bv sommige schildklier- of stofwisselingsziekten.

Zweetvoeten kunnen op een paar manieren behandeld worden:

Het belangrijkste voor behandeling van zweetvoeten is om ze droog en schoon te houden, was ze goed met lauw/warm water. Goed afdrogen is ook erg belangrijk. Na het drogen kunnen de voeten behandeld worden met verzorgende middelen, of bacterie- en schimmel-dodende poeder. Talkpoeder werkt ook goed;
Draag luchtige schoenen. Sandalen en slippers zijn daar erg goed voor, kunststof schoenen juist weer niet. Ook dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag wisselen van sokken en schoenen is goed. Draag het liefst katoenen sokken. Thuis zoveel mogelijk zonder schoenen;
Er zijn verschillende middelen om de zweetvoeten te behandelen zoals: Gehwol Voetdeo, Suda Care Voetdeo Spray, Suda Care Voetdeobalsem, Betadine Scrub.

Ruikende voeten of Bromidrose

De Bromhidrosis en een chronische aandoening waarbij de geur afkomstig van de huid onaangenaam. Wanneer en bijzonder intens of aanzienlijk interfereren met het sociale leven, de Bromhidrosis veronderstelt pathologische aspecten en vereist specialistische behandeling.

De stoornis en grotendeels gerelateerd aan de afscheiding geproduceerd door apocriene klieren; kan constitutioneel zijn of afhankelijk van veranderingen in de huid van bepaalde onderdelen (handen, voeten) of meer van de lagen van de epidermis (zoals bij bepaalde bacteriële of schimmelinfecties). De Bromhidrosis meestal van invloed op individuen in de post-puberale, maar de incidentie en nog steeds beschouwd als zeldzaam.

Fysiologisch het lichaam verspreidt een karakteristieke geur: dit hangt vooral af van de soort en hoeveelheid van de bacteriële flora, welke stoffen uitgescheiden door zweetklieren of afgeleid keratinocyten metaboliseert (= hoofdhuid zweet en talg; oksel zweet =; = voeten zweet en keratine) . Ook het optreden van bepaalde factoren, zoals de aanwezigheid van pathologische aandoeningen kan hormonale veranderingen van een gezonde persoon, sommige voedingsmiddelen en inname van bepaalde geneesmiddelen beïnvloeden lichaamsgeur.

De zweetklieren zijn voornamelijk verdeeld in twee soorten: eccriene klieren en apocrine.

Eccriene zweetklieren

De exocriene zweetklieren worden verdeeld over het gehele oppervlak van de huid en zijn vooral geconcentreerd in de oksels, gezicht, de handpalmen en voetzolen. Hun belangrijkste functie is om te voorzien in de thermoregulatie van het organisme door de verdamping van het sudore.A verschil van de talgklieren, wordt de productie van uitgescheiden gerealiseerd zonder cellulaire vernietiging of verlies van het cytoplasma.

De exocrien zweet en een kleurloze, heldere en weinig geur, variabele samenstelling volgens de site: het bevat 98-99% ureum, urinezuur, creatinine, melkzuur). De afscheiding van zweet en discontinue en gereguleerd door diverse stimuli (fysische, chemische, metabolische, nerveuze en emotionele).

Apocriene zweetklieren

De apocriene klieren zijn alleen aanwezig in sommige gebieden: de distributie en beperkt tot oksels, borstklier tepelhof, lies en perineum. Sommige elementen zijn ook gevonden in apocrine gebieden periorbitale (ooglidrand) en periauricolari (externe akoestische gehoorgang).
De apocriene klieren zijn klein en niet actief tijdens de kindertijd, geen rol in de thermoregulatie spelen, maar zijn verantwoordelijk voor de karakteristieke geur pheromonal (waarvan de functie is om seksuele interesse te stimuleren, bij dieren, in het bijzonder). De klieren produceren, vanaf de puberteit, een apocriene zweet geelachtig-wit, scherp en rijk aan verschillende organische stoffen (koolhydraten, vetten) en anorganische (zoals ijzer). Overmatige productie van zweet die een onaangename geur kan genereren en problemen in interpersoonlijke relaties te creëren. De emissie van karakteristieke optreedt volgende verschijnselen van bacteriële afbraak van de secretie, die plaatsvinden op het huidoppervlak. Sommige studies tonen aan dat mensen met Bromhidrosis apocriene klieren zijn talrijker en grotere maten. De controle van de apocriene klieren lijkt door het sympathische zenuwstelsel via perifere mechanismen gereguleerd door catecholamines worden geregeld.

Hoewel beide soorten Bromhidrosis kunnen voorkomen bij mensen van elk ras, geslacht en leeftijd, zijn er enkele verschillen tussen de twee vormen:

Bromhidrosis apocrine

De Bromhidrosis apocrine en vormen meer verspreid en moet worden onderscheiden van de vorm eccrine, minder vaak voor. De factoren die bijdragen aan de pathogenese verschillen: de producten van bacteriële afbraak van apocriene zweet bevat ammoniak en korte-keten vetzuren; hun aanwezigheid produceert kenmerkende geuren sterk en scherp.

De huid is meestal normaal, behalve wanneer de Bromhidrosis en bijbehorende huidziekten gelijktijdige, zoals erythrasma (infectie van bacteriële oorsprong, als gevolg van Corynebacterium minutissimum, die gedijt in vochtige ruimtes, zoals de plooien van de huid). De Bromhidrosis apocrine en vaker voor in veel Aziatische landen, vaak geassocieerd met een positieve familiegeschiedenis. De meeste gevallen treft vooral mannen en komt na de puberteit (afhankelijk van de functie apocrine) en zeldzaam bij ouderen.

Bromhidrosis eccrine

In sommige gevallen, eccriene afscheidingen, meestal reukloos, neem een geur invasief. De belangrijkste oorzaak van deze vorm van Bromhidrosis en bacteriële afbraak van keratine in combinatie met exocrien zweet, wat een vieze geur produceert. L 'inname van bepaalde voedingsmiddelen, waaronder knoflook, ui, curry, alcohol, bepaalde medicijnen (zoals penicilline en bromide) en toxines kunnen Bromhidrosis eccrine veroorzaken. Tenslotte kan deze vorm van de ziekte gevolg van metabole oorzaken (bijvoorbeeld de trimethylaminuria syndroom of visgeur, die een defect in de afbraak van trimethylamine, die ook vrijgegeven door transpiratie veroorzaakt). De eccriene Bromhidrosis komt voor bij mensen van alle rassen en kan op elke leeftijd voorkomen.

Bromhidrosis en hyperhidrose

De rol van de hyperhidrosis (overmatige afscheiding van de exocriene klieren) in de pathogenese van Bromhidrosis is nog niet duidelijk:

Kan het bevorderen van de verspreiding van apocriene zweet en verder bijdragen aan Bromhidrosis het creëren van een vochtige omgeving, ideaal voor de groei van bacteriën.
Of, integendeel, de exocriene hyperhidrosis symptomen van Bromhidrosis naar de geur van apocriene transpiratie verdunnen verbeteren.

Oorzaken van Bromhidrosis

De belangrijkste oorzaak leidt tot de productie van slechte geur geassocieerd met afscheiding van zweet, kan door een afwijking in de hoeveelheid en kwaliteit van dit verschijnsel. Het zweet dat het huidoppervlak en aanvankelijk geurloos bereikt: overmatige afscheiding uit de eccriene of apocrine klieren wordt aangevallen door inheemse bacteriën die op onze huid, waarvan sommige vluchtige stoffen die kunnen worden produceren, in sommige gevallen, slechte geur. In de handen, bijvoorbeeld, en maceratie van keratine geïnduceerd door de overmaat zweet een onaangename geur produceren.
Factoren zoals onvoldoende hygiëne, ziekte of huid, hyperhidrosis of overmatige groei van de bacteriële flora huid, kan bijdragen aan het ontstaan van de ziekte.
Verscheidene omstandigheden die het optreden van Bromhidrosis gunst zij zijn:

Enkele algemene ziekten kunnen worden gekoppeld aan een bepaalde lichaamsgeur en zijn afscheidingen: trimethylaminuria, fenylketonurie, enz brucellose.
Coëxistentie van dermatosen gegevens die kunnen bijdragen aan slechte geur: smetten, mycose etc ..
Pathologische condities die bijdragen aan het ontstaan van Bromhidrosis:
Suikerziekte
Obesitas: het overgewicht de neiging om meer dan een normale onderwerp zweten. Deze opstelling resulteert in de mogelijkheid van onaangename geur probleem met zweten.
Aanvoer: moet beperkte consumptie van kruidig voedsel, knoflook, uien, alcohol en cafeïne zijn. Het drinken van veel water helpt om het zweet te verdunnen en temperen de geur.
Medicijnen die de patiënt neemt af of regelmatig.
Vertrouwd: de meerderheid van de patiënten en familie getroffen door Bromhidrosis. Een klinische studie stelt een model van autosomaal dominante overerving.
Sommige medische teksten getraceerd de oorsprong van de geur in omstandigheden zoals jicht, scheurbuik, of tyfus, als gevolg van de extractie van metabolieten in zweet.

Vertrouwd: de meerderheid van de patiënten en familie getroffen door Bromhidrosis. Een klinische studie stelt een model van autosomaal dominante overerving.

Sommige medische teksten getraceerd de oorsprong van de geur in omstandigheden zoals jicht, scheurbuik, of tyfus, als gevolg van de extractie van metabolieten in zweet.

Te weinig zweetsecretie of Anidrose

Anhidrosis/ hypohydrosis houdt in dat zweten onmogelijk is en afscheiding van huidsmeer onder de voet geheel is opgehouden. Als de huid door ouderdom, zwakte of ziekte atrofisch (geslonken in omvang en massa) is geworden, dan zijn ook de zweet- en talgklieren atrofisch is hun functie verminderd of opgeheven. Onder de voetzolen zit op plaatsen die onderhevig zijn aan druk, zeer harde eeltvorming, de voet is dor en droog. Hierdoor zullen vooral aan de randen van de nagelplooi en aan de hiel barstjes ontstaan die zeer pijnlijk zijn en moeilijk genezen. De gehele voetzoolhuid doet perkament achtig aan. Voorzichtige voetbehandeling is noodzakelijk om wondjes te voorkomen.

Aandoeningen die het gevolg zijn van een storing van de bloedsomploop, de stofwisseling en het zenuwstelsel

Wintervoeten of Perniones

Wintertenen ook wel perniones genoemd, verwijzen naar een abnormale reactie van de huid op kou. Bij deze aandoening krijg je na blootstelling aan kou een pijnlijke, roodblauwe zwelling van de huid. Dit kan, zoals de naam al suggereert, gebeuren op je vingers en je tenen, maar in ernstigere gevallen ook op je kuiten, bovenbenen, billen, neus en oren. De aandoening treedt vooral in de herfst- en wintermaanden op en wordt naast kou ook uitgelokt door vochtige lucht (dit geleidt de kou beter).

Hoewel wintervoeten erg veel hinder kunnen veroorzaken, is het een onschuldige aandoening.

Wintertenen moeten niet worden verward met het fenomeen van Raynaud, dat qua klachten erop lijkt, maar een andere onderliggende oorzaak heeft.

Oorzaken van wintertenen

De bloedvaatjes in je huid passen zich normaal gesproken aan aan de omgevingstemperatuur. Zo worden ze bij kou wat nauwer, om de warmte binnen te houden en de kerntemperatuur van het lichaam op peil te houden. Daarna verwijden ze weer, om de bloeddoorstroming op gang te houden en ervoor te zorgen dat de huid geen gevaarlijk lage temperatuur krijgt. In het geval van wintertenen en wintervingers is dat proces verstoord. De wat dieper in de huid gelegen grotere bloedvaten vernauwen, terwijl de allerkleinste bloedvaatjes juist uitzetten. Hierdoor ontstaat de roodblauwe kleur van de huid en de zwelling.

Het is niet precies bekend waarom de één wel last krijgt van wintervoeten. Waarschijnlijk speelt erfelijkheid een rol. Vrouwen hebben vaker last van deze aandoening dan mannen. Risicogroepen voor wintertenen en wintervingers zijn mensen die voor hun beroep te maken hebben met koude en vochtige lucht, zoals boeren. Ook het dragen van strakke sokken en schoenen speelt een rol. Het gebruik van bèta-blokkers (bijvoorbeeld bij een hoge bloeddruk) kan bijdragen aan het ontstaan van de aandoening.

Symptomen van wintertenen

Een symptoom waaraan je wintertenen kunt herkennen zijn zwellingen op de aangedane plekken. De gezwollen plekken zijn blauwrood, geven een pijnlijk branderig gevoel en jeuken. Soms komen er zelfs zweren, blaren of wondjes op te zitten. Soms kunnen er zelfs infecties optreden. Van buitenaf kan iemand voelen dat je koude handen, koude vingers en koude voeten en tenen hebt terwijl je zelf het gevoel hebt dat de huid op die plaatsen gloeit.

De symptomen komen vrij plotseling opzetten maar verdwijnen ook vanzelf weer, meestal binnen een week of twee. De klachten komen wel weer gemakkelijk terug bij een volgende periode van kou.

Diabetesvoet

Diabetes mellitus, ook wel suikerziekte genoemd, is een aandoening waarbij de bloedglucoseconcentratie in het bloed bij herhaling verhoogd is.

De ziekte gaat gepaard met een absoluut of relatief tekort van het hormoon insuline dat in de alvleesklier wordt gemaakt.

Er bestaan verschillende vormen van diabetes mellitus:

Type 1 diabetes komt meestal op jongere leeftijd voor, maar kan zeer wel op oudere leeftijd ontstaan. Bij deze vorm van diabetes is er een ontstekingsproces in de alvleesklier gaande waardoor deze zelf geen insuline meer kan maken.

Voor deze vorm van diabetes is insulinebehandeling noodzakelijk.

Type 2 diabetes begint vaker op oudere leeftijd en wordt daarom ook wel aangeduid met de term ouderdomsdiabetes. Hierbij bestaat er altijd een combinatie van een tekort aan insuline aanmaak en een verminderde gevoeligheid van de weefsels voor insuline.

Op lange termijn kunnen er specifieke diabetescomplicaties ontstaan, met meestal in het oog, de nieren en de zenuwen. De laatste complicaties dragen bij aan diabetische voetproblemen.

Er zijn veel verschillende klachten op het gebied van de diabetische voet. Voeten kunnen gevoelloos of juist pijnlijk zijn. Voeten kunnen warm en rood of juist koud zijn. Mensen kunnen wonden hebben die niet vanzelf dicht gaan.

Omdat in de voeten zowel de zenuwen als de bloedvaten aangedaan kunnen zijn is het van groot belang de voeten goed te controleren. Het gevoel in de voeten verminderd, waardoor extra controle van de voeten op wondjes etc.van belang is. U kunt dit doen door dagelijks de voeten te inspecteren op bijvoorbeeld wondjes en ingegroeide teennagels.

Let ook op oneffenheden als steentjes in de schoenen. Loop vooral nooit op blote voeten, ook niet in huis. Het is eveneens van belang om extreme temperaturen te vermijden. Een wondje is zo gemaakt, u voelt het immers niet en het wil meestal niet snel helen.

Om de voeten zo goed mogelijk te verzorgen zijn er speciale voetencrèmes voor Diabetici.

Oedeem

Wat is oedeem?

Oedeem is een overmatige ophoping van vocht in een bepaald lichaamsdeel. Door het vasthouden van vocht zwelt het lichaamsdeel op.

Oorzaken van oedeem

Oedeem ontstaat doordat er meer vocht wordt aangevoerd dan er wordt afgevoerd.

Het hoopt zich dan op in je lichaam. Oedeem is vrijwel altijd een symptoom van een andere ziekte. Een aantal aandoeningen waar oedeem bij kan voorkomen zijn:

Hartfalen;
Nierziekten;
Leveraandoeningen;
Verslechterde bloedafvoer. Bijvoorbeeld door trombose of omdat de vaten bij het ouder worden slapper worden;
Beschadiging of blokkade van lymfevaten (lymfoedeem);
Beschadigde bloedvaten (angio oedeem);
Ondervoeding (hongeroedeem).

Symptomen van oedeem

Een bekend symptoom van oedeem is gewichtstoename. Omdat er meer vocht in je lichaam zit, word je ook zwaarder. Je kan in enkele dagen tijd wel twee kilo aankomen.

Andere symptomen zijn afhankelijk van de plaats waar de oedeem zich bevindt:

Bij oedeem in de benen, voeten of enkels blijft er vaak een putje achter nadat je enige tijd op de gezwollen plek hebt gedrukt (pitting oedeem).

Bij oedeem in de longen zijn hoesten en kortademigheid bekende symptomen.

Behandeling;
Steunkousen;
Orale medicatie; vochtafdrijvers vb. Burnix.

Spataders of Varices

Spataders zijn verzwakte en uitgezette aders. Spataders die dicht onder de huid van de benen lopen, zijn zichtbaar als zachte, blauwkleurige, kronkelend verlopende verdikkingen. Naast hun minder fraaie uiterlijk kunnen spataders ook de oorzaak zijn van pijnlijke en opgezette benen. Soms kunnen ze leiden tot open wonden.

Oorzaken

Normaal wordt het bloed vanuit de aders naar het hart teruggepompt, maar bij spataders loopt dit mis. Ofwel doordat de druk in de beenaders verhoogd is ofwel doordat de aderkleppen die moeten beletten dat het bloed dat naar het hart wordt gestuwd terugvloeit, slecht functioneren.

Het bloed hoopt zich dan op in de aders, vooral van de onderste ledematen, en wordt te traag naar het hart afgevoerd. Normaal zorgt het bloed ook voor de afvoer van vocht. Maar doordat het het bloed niet goed weggevoerd wordt, kan er zich vocht in de weefsels van het been en de voet beginnen opstapelen. Deze zwellen hierdoor op. Dit verschijnsel wordt oedeem genoemd. Het veroorzaakt het typische zware en pijnlijke gevoel in de benen.

Mogelijke oorzaken van spataders zijn een zwangerschap (omdat de vergrote baarmoeder de aders in de buik kan dichtdrukken en zo een verhoogde druk in de beenaders veroorzaakt), een tromboflebitis en zwaarlijvigheid. Sommige mensen worden ook geboren met defecte of onvoldoende aderkleppen.

Spataders komen voor bij één op tien mensen. Vrouwen hebben tweemaal zo vaak spataders dan mannen.

Dikke zomerbenen

Op warme dagen kan de hinder van spataders nog toenemen. Wanneer de temperatuur oploopt, kan het lichaam zijn overtollige warmte slechts moeizaam kwijt. Een van de manieren waarop dit gebeurt, is door het verwijden van de oppervlakkige bloedvaten in de huid.

Het bloed stroomt dan dicht onder het lichaamsoppervlak zodat de warmte gemakkelijker afgegeven kan worden aan de buitenlucht. Dit bloed komt dus in aders terecht die reeds verzwakt zijn.

De spieren van de verzwakte aders worden aangezet om zich te ontspannen. Bovendien wordt er meer bloed naar deze aders gestuwd.

De verzwakte aders worden daardoor extra belast. Het bloed blijft nog langer staan, het oedeem wordt erger, de pijn en de hinder worden nog erger.

Behandeling

Aderspatten genezen kan voorlopig nog niet. De artsen beschikken wel over een aantal mogelijkheden om de verzwakte aders te behandelen. Ze kunnen ze bv. wegsnijden, ze laten verschrompelen met inspuitingen, laserstralen, enz. Of en zo ja welke behandeling zal worden toegepast is afhankelijk van de ernst en de omvang van de spataders en de concrete klachten.

Het is bijgevolg belangrijk om tijdig in te grijpen en te voorkomen dat de spataders tot ernstige problemen kunnen leiden. Dit geldt vooral voor mensen die gemakkelijk last krijgen van zware benen, bv. voor mensen met een staand beroep, wanneer er in uw familie veel aderspatten voorkomen en voor zwangere vrouwen.

Sporten
Steunkousen

Andere tips

Houd je benen uit de zon. Zonnebaden is geen goed idee wanneer je last hebt van aderspatten. De rechtstreekse warmte van de zon zorgt immers voor een extra uitzetting van de aders in je benen. Zet je liever in de schaduw van een boom of struikOm dezelfde reden is een sauna of een Turks bad geen goed idee;
Ook het ontharen van de benen met warme was is af te raden;
Koude douches van de benen zijn bij warm weer evenmin aangeraden. De aders trekken er wel door samen, maar zetten in een reactie nadien vaak extra uit. Wanneer je de benen toch wil spoelen, neem je best een lauwe douche met water op lichaamstemperatuur;
Blijf niet te lang aan een stuk zitten of rechtstaan. Indien u een zittend beroep hebt, moet u geregeld, minstens om de 20 minuten zeg maar, even opstaan en rondwandelen. Hebt u een staand beroep, ga dan af en toe even zitten;
Af en toe even gaan liggen, bv. bij een middagdutje, kan helpen. Leg de benen daarbij liefst wat hoger dan het hart. Dit bevordert het wegvloeien van het bloed en helpt een eventueel oedeem afnemen. Dit geldt trouwens ook voor het slapen. Ook indien u in een 'luie' zetel ligt, is het aan te raden om de voeten omhoog te leggen op een stoel of een speciaal voetbankje;
Zeul niet met zware lasten. Bij een zware hefinspanning worden de aders in de benen extra onder druk gezet, waardoor ze verder kunnen uitzetten. Vraag eventueel of andere mensen u kunnen helpen om zware voorwerpen op te heffen of verdeel de last in meerdere kleine pakjes die niet zo zwaar zijn.

Embolie/Trombose

Trombosen en embolies zijn aandoeningen die ernstige gevolgen hebben, zoals moeite met lopen en kortademigheid, en in sommige gevallen zelfs tot een fatale afloop kunnen leiden. Tijdig ingrijpen verkleint de kans op chronische klachten en complicaties en vertraagd het ziekteverloop. Ondanks dat trombosebeen en longembolie vaak voorkomende aandoeningen zijn weten nog maar weinig mensen hoe je een trombose of embolie kan herkennen. Dokterdokter zet daarom de belangrijkste symptomen op een rijtje.

Trombose

Wat is een trombose?

Gezond bloed moet verschillende eigenschappen hebben. Bloed moet vloeibaar zijn zodat het door het lichaam kan stromen om de organen en weefsels te voorzien van zuurstof en voedingsstoffen en om afvalstoffen af te voeren. Verder moet bloed echter ook kunnen stollen om wondjes te kunnen dichten. Bij mensen met trombose gaat het bloed stollen zonder reden. Er ontstaat dan een bloedstolsel in het bloedvat waardoor een bloedbaan word afgesloten en de bloeddoorstroming word gehinderd. Dit kan tot allerlei complicaties leiden. Wanneer een bloedstolsel optreedt in de slagaderen, de bloedvaten die van het hart afgaan, spreek je van arteriële trombose. Dit soort trombose zijn het gevaarlijkste omdat hierdoor een herseninfarct of hartinfarct kan ontstaan.

Wat is een trombosebeen?

Als trombose in de aderen ontstaat wordt het veneuze trombose genoemd. Veneuze trombose kan in het gehele lichaam optreden, maar er is een duidelijke voorkeur voor de benen. Vandaar de benaming trombosebeen. Indien een stolsel in de diep gelegen aderen van het been optreedt, spreekt men van diep veneuze trombose (DVT). Trombose in een oppervlakkig gelegen ader wordt tromboflebitis genoemd.

Symptomen trombosebeen

Om de kans op een positieve afloop te verhogen, is het belangrijk om een trombosebeen tijdig op te merken. Hieronder staan een aantal symptomen die kunnen duiden op een trombosebeen.

Pijn in het been. Meestal begint dit in de kuit, maar kan ook boven de knie plaatsvinden
Moeite met lopen, een zwaar gevoel in de benen
Zwelling en rode of blauw/paarse verkleuring
Warmte van de huid op de plaats waar het stolsel zich bevindt
Een glanzende huid

Er zijn ook nog andere aandoeningen die bovenstaande klachten kunnen veroorzaken, zoals bijvoorbeeld een zweepslag of wondroos. Daarom moet er bij een verdenking op een trombosebeen altijd nader onderzoek gebeuren.

Gevaren trombosebeen

Als je trombose in de benen niet tijdig of goed laat behandelen (steunkous, bloedverdunners), kunnen de kleppen in de aders blijvend beschadigd worden en ontstaat een chronische aandoening met de naam post-trombotisch syndroom. Het is een aandoening waarbij je levenslang gezwollen benen hebt die vermoeid aanvoelen en in een aantal gevallen zelfs open wonden veroorzaken. Deze open wonden zijn vaak moeilijk te behandelen door de slechte doorbloeding van het weefsel. Helaas kan dit post-trombotisch syndroom zich ook voordoen ondanks een adequate behandeling. Indien niet tijdig gestart wordt met bloedverdunners is de kans op een longembolie ook groter.

Embolie

Wat is een embolie?

Waneer een stukje van het stolsel van de trombose losschiet en in de bloedbaan terecht komt kan het ergens in de kleine vaatjes vastlopen. Dit heet een embolie. Wanneer een embolie vastloopt in de bloedvaten van de voeten, is er sprake van een voetembolie.

Het bloedstolsel blokkeert de bloedstroom en daarmee een adequate zuurstof aanvoer naar de longen. Een longembolie wordt het vaakst veroorzaakt door DVT. Diep veneuze trombose en longembolie worden soms beschouwd als uitingen van hetzelfde ziektebeeld en worden daarom aangeduid met de overkoepelende term veneuze trombo-embolie (VTE).

Symptomen embolie

Een longembolie geeft soms weinig tot geen symptomen, met name bij de kleine embolieën. Verder zijn de symptomen embolie soms moeilijk te herkennen.

Gevaren embolie

Een embolie kan ernstige, fatale gevolgen hebben en daarom zijn een snelle diagnose en onmiddellijk medisch ingrijpen nodig. Ondanks dat het verloop van de ziekte deels ligt aan de omvang van het bloedstolsel, kennen zowel grote als kleine bloedstolsels hun eigen gevaren.

Het grootste gevaar van een kleine blokkade aan de long slagaders, is het langzame en sluipende effect. De symptomen ontwikkelen zich langzaam.

Aandoeningen die het gevolg zijn van dermatologische afwijkingen

Contacteczeem

Bij allergisch contacteczeem veroorzaakt je huid een allergische reactie op een bepaalde stof (allergeen). Meestal is de reactie alleen te zien op de plaats waar de allergeen in aanraking kwam met de huid. Ook op je voeten kun je last krijgen van contacteczeem door bijvoorbeeld het gebruik van een bepaalde voetcrème of douchegel.

Psoriasis

Psoriasis is een chronische huidziekte gekenmerkt door rode vlekken bedekt met witte schilfers. Vaak voelen deze vlekken verdikt aan. De huiduitslag komt vooral voor op de hoofdhuid, de strekzijde van knieën en ellebogen, de onderkant van de rug, de benen en armen, de handen en voeten, de lichaamsplooien en het gezicht (vrij zeldzaam). Een veralgemeende vorm over het hele lichaam is zeldzaam.

Soms treden nagelafwijkingen (putjes, dystrofie) of artritis (vingers, tenen) op.

Psoriasis komt vaak voor met arthritis (10%), met de ziekte van Crohn e.a. Psoriasis heeft geen invloed op andere mogelijke ziektes.

De ziekte komt dikwijls familiaal voor. Mensen worden met psoriasis geboren. Iedere persoon die de voorbeschiktheid heeft kan in zijn/haar leven psoriasis ontwikkelen. Dit betekent dat je niet noodzakelijk psoriasis zal krijgen, ook al heb je de voorbeschiktheid. Er bestaat ongeveer 10 procent kans dat een kind psoriasis krijgt indien één ouder psoriasis heeft; 50 procent kans indien beide ouders psoriasis hebben.

Oorzaken

De preciese oorzaak van psoriasis is onbekend. Men vermoed dat het gaat om een immuniteitsstoornis waarbij ons immuunsysteem een verkeerd signaal geeft waardoor de groeicyclus van de huidcellen versneld wordt. Normaal vernieuwt de huid zich om de maand. In een psoriasisletsel evenwel treedt de celdeling in de opperhuid in zeer hoog tempo op, zodat de cellen zich ongveer 6 maal meer dan normaal in de richting van de buitenste laag van de huid verplaatsen. Daardoor treedt verhoorning of schilfervorming op. Schilfers zijn dus eigenlijk niets anders dan onrijpe huidcellen, die te vroeg zijn afgestoten.

Enkel mensen met de erfelijke predispositie (voorbeschiktheid) krijgen deze huidkwaal. Psoriasis is daarenboven ook een stressgevoelige ziekte. Stress moet dan in zijn ruimste betekenis opgevat worden. Bewezen is bijvoorbeeld dat bij studenten in de blokperiode, bij gehuwden met gezinsmoeilijkheden,... de psoriasis uitbreekt of verergert. Anderzijds kan de psoriasis verminderen of zelfs helemaal verdwijnen wanneer een persoon zich happy voelt of met vakantie gaat.

Andere uitlokkende factoren kunnen zijn: irritatie of wrijving, een kwetsuur, infecties gepaard gaande met koorts, invloed van de hormonen bij vrouwen, bepaalde geneesmiddelen en het klimaat.

Belangrijk om weten is dat psoriasis NIET besmettelijk is.

Psoriasisbehandelingen

De medicatie bij psoriasis bestrijdt de gevolgen en niet de ziekte zelf. Geen enkele behandeling kan dus blijvende genezing garanderen. Verder wijzen wij erop dat medicatie die bij de ene persoon goed werkt bij een andere misschien geen enkel resultaat zal geven.

Bepaalde medicatie heeft zoveel nevenwerkingen dat je gezondheid er ernstig door geschaad wordt. Sommige behandelingen zijn er vooral op gericht om de huid tijdelijk te 'reinigen', andere zijn er meer op gericht om de ziekte onder controle te houden en opstoten te voorkomen. Doorgaans zal men, in functie van de ernst van de ziekte, beginnen met de lichtere behandelingen en zo nodig geleidelijk aan overschakelen op een andere behandeling. Men kan soms beter resultaat halen door combineren (2 of meer behandelingen tegelijkertijd) en roteren (de behandelingen afwisselen).

Er zijn 3 grote categorieën van behandelwijzen:

Lokale of topische behandelingen: Zalven, crèmes, lotions op basis van teer (verouderd), anthralin (verouderd), cortisone en vitamine D3
Lichttherapie
Systemische behandeling: Bij ernstige vormen van psoriasis die niet met lokale middelen of lichttherapie onder controle kan worden gebracht zal de dermatoloog een systemische therapie voorstellen. Controle en begeleiding van deze therapieen horen altijd door de medisch specialist te worden uitgevoerd.

Constituioneel eczeem of atpische eczeem

Atopisch eczeem (ook constitutioneel eczeem genoemd) kan zowel bij jong als oud voorkomen. Per leeftijdscategorie kunnen de plaatsen waar het eczeem zit, verschillen. Bij kinderen vanaf 10 jaar en ouder en volwassenen kan eczeem zich voordoen op de voeten.

Je kunt last hebben van jeuk en/of roodheid.

Symptomen constitutioneel eczeem

Constitutioneel eczeem kunt u aan een aantal kenmerken herkennen, met name aan de combinatie hiervan. Het begin van de klachten, het type huidveranderingen, de hevige jeuk en het wisselend beloop zijn de belangrijkste.

Jeuk, Constitutioneel eczeem geeft een allesoverheersende, zeer hevige jeuk die vaak in aanvallen optreedt. Met name ’ s avonds en ’s nachts kan de jeuk opspelen. Het kind móet krabben en kan de neiging daartoe niet onderdrukken. Het krabt of wrijft net zo lang, vaak onbewust, totdat de huid kapot is. Deze kinderen zijn ’s nachts onrustig en slapen slecht. Over jeuk kunt u eventueel meer lezen in de dokterdokter.nl informatiefolder ‘Jeuk’.

Wisselend beeld

Constitutioneel eczeem gaat altijd gepaard met exacerbaties (opflikkeringen, verergeringen) en remissies (verminderingen) van de huidafwijkingen.

Hoe ontstaat constitutioneel eczeem?

Constitutioneel eczeem kan het gevolg zijn van een allergische reactie, hoewel een allergie lang niet altijd aantoonbaar is. Deze reactie kan optreden bij kinderen met een allergische aanleg, ook wel atopische constitutie. Er zijn factoren die het eczeem kunnen verergeren.

Allergische reactie

Bij kinderen met constitutioneel eczeem op basis van een allergie reageert het afweersysteem ten onrechte op normale, onschadelijke stoffen.

Stoffen uit de voeding, deeltjes die worden ingeademd of stoffen die via de huid het lichaam binnenkomen, worden door het afweersysteem van het lichaam ten onrechte als indringers gezien. Er komt een ontstekingsreactie waarbij histamine vrijkomt. Deze stof is mede verantwoordelijk voor de kenmerkende huidsymptomen van het constitutionele eczeem. Er zijn zeer veel andere stoffen bij de huidreactie betrokken, waarin artsen geleidelijk meer inzicht krijgen.

Atopische constitutie

Bij constitutioneel eczeem speelt de erfelijke aanleg om allergisch te kunnen reageren een belangrijke rol. Dit wordt atopische constitutie genoemd.

Als (één van) de ouders en/of een ouder broertje of zusje last heeft van een allergie, is de kans groter dat een kind een atopische constitutie heeft bij de geboorte.

Deze kans stijgt verder naarmate meer gezinsleden dergelijke klachten hebben (gehad).

Beïnvloedende factoren

Factoren die het eczeem kunnen beïnvloeden, zijn:

Stress;
Hormonen: Vrouwen merken duidelijk veranderingen in de huidafwijkingen rondom de menstruatie of tijdens de zwangerschap;
Seizoenen: De koude, droge vrieslucht in de winter kan het eczeem verergeren, maar ook in de herfst en de lente, bij vochtig weer, kan het eczeem vaker opvlammen. In de zomer, en met name in zonnige periodes, is het eczeem vaak rustig, hoewel sommige patiënten juist dan weer meer last hebben door de warmte. Zonlicht en zeewater hebben meestal een gunstig effect;
Zweten: Transpiratievocht kan wanneer het opdroogt op de huid het eczeem en dan met name de jeuk verergeren;
Kleding;
Kledingstukken die zijn gemaakt van wol of synthetische stoffen, kunnen het eczeem en de jeuk doen verergeren; katoen wordt meestal beter verdragen;
Ontvettende middelen;
Zeep, afwasmiddel, wasmiddelen en allesreinigers ontvetten de huid en verergeren daardoor het eczeem;
Droge huid;
De eczeemhuid is vaak zeer droog. Een droge huid is gevoeliger, jeukt sneller en leidt dan door krabben vaak weer tot opvlammen van het eczeem.

Is het ernstig en wat kunt u verwachten?

Verloop van het eczeem

Constitutioneel eczeem is meestal een self-limiting disease, dat wil zeggen dat het vanzelf overgaat.

Het eczeem verdwijnt in principe zonder littekens na te laten.

Als er echter zo hard gekrabd is dat er flinke wondjes zijn ontstaan, kunnen er wel littekens achterblijven.

Ook wordt, vooral bij de gepigmenteerde huid nogal eens kleurverschil (donkere of juist lichtere vlekken) gezien, dat vaak in de loop van jaren geleidelijk bijtrekt. Veel mensen die ooit constitutioneel eczeem hebben gehad, houden last van een droge, gevoelige huid die snel schilfert.

Behandelingsmogelijkheden

Constitutioneel eczeem kan ontsierend zijn en jeukt hevig.

De huisarts kan verschillende zalven voorschrijven om deze symptomen te bestrijden.

Wanneer het eczeem nattend is (dauwworm), krijgt uw kind meestal een zinkolie of crème die de huid indroogt. Is het eczeem echter droog, dan wordt vaak een vette crème of zalf voorgeschreven.

De jeuk en roodheid kan verminderen door het gebruik van een teerzalf of een hormoonzalf. Teerzalf wordt steeds minder gebruikt omdat het erg vies ruikt en vlekken veroorzaakt in kleding en beddengoed.

Hormoonzalven kunnen als u ze volgens voorschrift gebruikt, geen kwaad.

Wel kan bij intensief smeren de huid verkleuren of dunner worden; dit herstelt vaak als met smeren wordt gestopt.

De behandeling van constitutioneel eczeem is maatwerk en kan daarom verschillend zijn.

Aandoeningen die het gevolg zijn van medische belasting

Parkinson

Een op de 50 mensen wordt getroffen door Parkinson. Het gaat daarbij meestal om mensen tussen de 50 en 60 jaar. 10% krijgt de ziekte als ze jonger zijn dan 40.

Bij Parkinson sterven zenuwcellen in de hersenen af, die de stof dopamine aanmaken. Als die stof niet meer wordt aangemaakt, valt de communicatie tussen de hersenen en de zenuwen en spieren weg.

Verschijnselen

De meest voorkomende gevolgen van Parkinson zijn:

trillen/beven;
pijnlijke en stijve spieren;
traag bewegen;
voorover gebogen lopen;
evenwichtsstoornis;
met schuifelende pasjes lopen;
start- en stopproblemen;
depressie;
trager nadenken.

Parkinson kan uw leven dus ingrijpend veranderen. Het is niet te genezen en wordt meestal erger gedurende de jaren. Blijven oefenen is heel erg belangrijk. Dit kunt u het beste doen in uw eigen omgeving.

Mogelijke oorzaken:

Erfelijkheid:

Bij 5-10% van de patiënten is de Ziekte van Parkinson erfelijk. Momenteel zijn er zes genen bekend die de Ziekte van Parkinson kunnen veroorzaken.

Erfelijke vormen beginnen meestal jonger, en verlopen langzamer of juist sneller.

Vergiftiging:

Bij een kleine minderheid is er sprake van gifstoffen zoals mangaan, andere zware metalen, koolmonoxydevergiftiging, insecticides,...

Volgende insecticides, pesticides worden met de ziekte van Parkinson in verband gebracht: maneb, paraquat, chlordaan, chloorpyrifos, diazinon, rotenon, malathion, DDT (dichloordifenyltrichloorethaan, een organisch pesticide dat op grote schaal werd ingezet tegen luizen, wanzen, muggen en vlooien).

Ook beroepsmatige blootstelling aan PCB's wordt in verband gebracht met de ziekte van Parkinson.

Veroudering:

Hoewel de ziekte van Parkinson ook bij jonge mensen voorkomt, wordt de kans om de aandoening te krijgen bij het ouder worden steeds groter (de ziekte treft gemiddeld 3 op de 1000 mensen, van de 70+ers 20 op de 1000).

Onbekend:

Bij de meeste patiënten is de oorzaak onbekend.

Men vermoedt dat de zwarte celkernen hun eigen celdood programmeren. In de afstervende cellen worden bij microscopisch onderzoek "Lewy bodies" aangetroffen, die het eiwit alfa-synucleïne bevatten, waarmee bij de ziekte van Parkinson kennelijk iets mis gaat.

Behandelen van een aandoening kan gericht zijn op:

Preventie of voorkomen van de aandoening: is enkel mogelijk indien men de oorza(a)ken voldoende kent, wat helaas bij de meeste patiënten nog niet het geval is. Daarom zal in het medisch dossier van de patiënt vermeld staan: Ideopatische (zonder gekende oorzaak) ziekte van Parkinson.

Het voorkomen of de preventie ervan: vergt in eerste plaats meer kennis (via fundamenteel wetenschappelijk onderzoek) naar de oorza(a)k(en) (vervuiling, erfelijkheid,...) + de wil of overtuiging om er iets aan te doen (zowel als individu, gemeenschap,...).

Het afremmen van het degeneratief ziekteverloop: Via wetenschappelijk onderzoek met dieren vermoedt men, dat bepaalde reeds bestaande medicatie het vroegtijdig afsterven van de hersencellen, zou kunnen afremmen.

Voorwaarde om via dit soort medicatie een positief resultaat (= afremmen) te behalen: Kunnen opstarten behandeling op het ogenblik dat minder dan 50% van de dopamine producerende hersencellen afgestorven is.

==> eerst moet de wetenschap nog een methode ontwikkelen die vroegtijdige diagnose mogelijk maakt.

Herstel: Personen die lijden aan de Ziekte van Parkinson kunnen momenteel nog niet 'herstellend' behandeld worden.

Besluit: De behandelaar/zorgverlener kan momenteel enkel een symptoomgerichte behandeling aanbieden = de last, pijn,... voor patiënt en intimi binnen de grenzen van het aanvaardbare proberen te houden.

Multiple Sclerose (MS)

Multiple sclerose (MS) is een aandoening van het centrale zenuwstelsel: de hersenen en het ruggenmerg.

De hersenen en het ruggenmerg zijn te vergelijken met een telefooncentrale. Via de zenuwen gaan er allerlei berichten in en uit.

Dat werkt ongeveer als volgt: in uw hersenen komen voortdurend allerlei signalen binnen, u stoot bijvoorbeeld uw voet en voelt pijn. In het centrale zenuwstelsel wordt deze informatie verwerkt en worden er signalen teruggestuurd.

Die gaan in dit voorbeeld dan naar uw voet, waarop u als reactie op de pijn uw voet terugtrekt.

Dat gaat allemaal razendsnel, u bent zich daar niet van bewust.

Die signalen lopen in het centrale zenuwstelsel langs bepaalde zenuwbanen. Deze zitten in een soort isolatiemateriaal, de myelineschede.

Bij MS ontstaan ontstekingen in de myelineschede. Daardoor kan de zenuwbaan het bericht niet goed overbrengen; dat uit zich in klachten.

Die klachten worden vaak weer minder als de ontsteking voorbij is. Maar er blijft een klein litteken achter en dat kan nog storingen teweegbrengen.

De oorzaken zijn niet bekend. Er wordt aan verschillende mogelijkheden gedacht:

Virusinfectie

Een virus (een ziekteverwekker) dat alleen in een gematigd klimaat voorkomt, zou de oorzaak kunnen zijn. Hoe warmer het land, hoe minder het blijkt voor te komen.

Voeding en hygiëne

MS lijkt vooral voor te komen in hoog ontwikkelde landen. Daar hebben mensen ook bepaalde hygiënische voorzieningen en eten ze bepaald voedsel. Het zou dus kunnen dat die omstandigheden ook een rol spelen bij MS.

Erfelijkheid

MS is niet erfelijk. Toch komt het wat vaker voor in de naaste familie van mensen met MS. Gevoeligheid om MS te ontwikkelen, is wel een erfelijke factor. Dit is uiteraard maar een deel van de puzzel.

Auto-immuunziekte

Het lichaam heeft een afweersysteem dat stoffen te lijf gaat die ziekten kunnen veroorzaken, bijvoorbeeld bacteriën of virussen. Het komt voor dat een afweersysteem stoffen van het eigen lichaam aanvalt en afbreekt. Dit wordt een overgevoeligheidsziekte of auto-immuunziekte genoemd. MS lijkt zo'n ziekte omdat het lichaam de myelineschede aantast.

Combinatie

Meest waarschijnlijk wordt multiple sclerose door een combinatie van deze mogelijkheden veroorzaakt.

Hoe kan MS behandeld worden?

MS komt in verschillende vormen voor. Daarbij is elke persoon uniek. Er bestaat dus geen standaardbehandeling voor personen met MS. Sommige klachten kan u zelf in de hand houden, andere kunnen worden behandeld met medicijnen. Overleg met uw arts wat voor u het beste is.

Voor elke behandeling geldt: Win informatie in, ook over de behandelaars, bepaal zelf of deze behandeling bij u past of u er vertrouwen in heeft en ga pas dan akkoord.

De behandeling kan onderverdeeld worden in 4 groepen:

Behandeling van een aanval (acuut)
Voorkomen van aanvallen (preventie)
Behandelen van symptomen (symptomen)
Alternatieve behandelingen (alternatief)

Bespreking hiervan vindt u onder de medische info. Er bestaat op dit ogenblik geen medicatie om beschadigde zenuwcellen te herstellen of m.a.w. om de ziekte te genezen.

Een aantal algemene leefregels kunnen helpen om de symptomen af te remmen, ook psychologische begeleiding kan belangrijk zijn evenals een aantal paramedische disciplines.

Algemene leefregels voor een persoon met MS

De onderstaande leefregels zijn suggesties, geen voorschriften. U bent tot niets verplicht en u voelt zelf het beste waar u baat bij heeft.

Voorzichtig met hoge temperaturen

Heet douchen, baden, zonnebaden, sauna, koorts. Hoge temperaturen kunnen bestaande klachten aanwakkeren, maar bij sommige personen met MS is het soms omgekeerd: sommige personen met MS voelen zich juist beter in warmere dan koudere temperaturen.

U dient wel extra bedacht te zijn op mogelijke verbranding, gezien de temperatuur anders aangevoeld kan worden.

Bij koorts kan u aspirine of een ander koortswerend middel nemen.

Voorzichtig met grote lichamelijke inspanning

Blijf in beweging, maar put u niet uit. Enige lichaamsbeweging is wel goed; dan bedoelen we niet alleen 'lichamelijke oefeningen', maar ook wandelen, fietsen en dergelijke.

Blijf stress de baas

Wie onder druk staat of zich veel zorgen maakt, krijgt op de duur een verminderde weerstand. Daardoor wordt u vatbaarder voor klachten, ook voor die van MS. Raadpleeg uw huisarts of de sociale dienst als u veel last heeft van stress.

Regelmaat in uw leven

Eet en rust op min of meer vaste momenten, zorg voor een goede nachtrust en zorg ervoor dat u na een drukke periode ook een rustige periode heeft waarin u weer bij kan komen. Af en toe een uitschieter kan geen kwaad.

Een gezonde voeding

Dit helpt om in goede conditie te blijven. Uw huisarts en diëtist kunnen u advies geven.

Vermijd infecties en verwondingen

Opgepast voor griep. Zoek geen mensen op die griep, sinusitis, keelontsteking, ... hebben. Infecties en koorts kunnen soms klachten verergeren.

Operaties, verdoving en ruggenprik

Overleg met de neuroloog en anesthesist (degene die de verdoving geeft) over de beste soort verdoving bij een operatie.

Voetafwijkingen

Scheefstand van de tenen

Hamertenen

Bij hamertenen is sprake van een pathologische flexiestand in het proximale interphalangeale gewricht. Het distale interphalangeale gewricht blijft recht of gaat in dorsaalflexie. Er ontstaat vaak subluxatie in de metatarsophalangeaal gewrichten. Waarschijnlijk speelt het langdurig dragen van schoeisel met een foutieve pasvorm een belangrijke rol bij het ontstaan van hamertenen. Mogelijk spelen ook erfelijke factoren een rol. Deze aandoening kan zowel gecorrigeerd als gestabiliseerd worden met oa silicone- orthesen die de podoloog maakt.

Klauwtenen

Een klauwteen staat twee maal gekromd.Niet alleen werken de kleine spiertjes niet meer, maar ook het slijmvlies van het gewricht ontsteekt. Als de gewrichtjes nog soepel zijn, kunnen ze behandeld worden

Overrijdende tenen

Overrijdende tenen is een vervorming waar 1 of meerdere tenen op een andere teen ligt. Overrijdende tenen hebben vaak als oorzaak te nauwe schoenen. Veel ziet men het in combinatie met hallux valgus. Eveneens kan dit gecorrigeerd worden met silicone – orthesen.

Hallux Valgus

De hallux valgus kan een familiaire aanleg zijn, maar ook veroorzaakt worden door verkeerd schoeisel. Door verslapping van spieren komen bepaalde beenderen in een andere hoek te staan en trekken andere spieren de teen nog meer uit het lood. Het kapsel bij het gewricht rekt uit, er kan een slijmbeurs (bursa) ontstaan, welke kan ontsteken en er kan zich kalkafzetting op de gewrichtranden vormen, waardoor de tenen stijf gaat staan (hallux rigidus) vaak gepaard gaan met artrose in het gewricht. Door goede schoenen en voetcorrecties kan men erger voorkomen en soms herstellen. In het uiterste geval kan een operatie uitkomst brengen, maar lost het probleem niet definitief op.

Abnormaal stappatroon

Om het abnormaal stappatroon beter te begrijpen wordt even toegelicht wat een normaal gangpatroon inhoudt.

Normaal gangpatroon (fig B)

De voet is ontworpen om zich aan te passen aan verschillende ondergronden. De pronatie beweging is een natuurlijk mechanisme die nodig is om de schok op te vangen. Proneren en supineren vormen de basis voor een normaal, gezond looppatroon (zie middelste figuur: fig B). Men start met hielcontact wanneer de voet de grond raakt. De voet landt op de buitenkant van de hiel. Hierna volgt een soepele fase en kantelt de voet naar binnen. De voetboog zakt wat door. Dit heet pronatie en is een normaal verschijnsel die zorgt voor de schokbreking. Na de contactfase gebeurt het tegenovergestelde: de spieren in de voet spannen zich op en de voet kantelt naar de buitenkant eveneens zal de voetboog terug omhoog komen. Deze beweging heet supinatie en is nodig om de voet voor te bereiden op de afstoot. Hierna lift de hiel van de grond en vervolgens kunnen de tenen zich afduwen. De afwikkelfase is nodig om het lichaam voorwaarts te bewegen.

Overpronatie (fig A)

De voet proneert te lang en te diep. Hierdoor zakken de enkels naar binnen en kan er onvoldoende supinatie plaatsvinden. De voet kan hierdoor zich niet genoeg afduwen om het lichaam naar voren te duwen. Eveneens zien we een draaiing van de bovenliggende gewrichten.

Enkele klachten die kunnen voorkomen bij overpronatie:

hielspoor;
shin splint ( scheenbeenvlies ontsteking);
diverse knie en rugklachten ( voornamelijk de lage rug);
achillespijn.

De klachten kunnen behandeld worden door goed schoeisel en door het dragen van podologische zolen.

Supinatie of te weinig pronatie (fig C)

De voet gaat hier te weinig proneren waardoor de schokbreking hier onvoldoende werkt. Hierdoor kunnen blessure ontstaan. Eveneens kan de knie overbelast geraken door een afwijkende draaiing in het onderbeen. Aangepast schoeisel en podologische zolen helpen de klachten te reduceren.

pijnlijke hol-en platvoeten (Pes Cavus / Pes Planus)

Platvoeten (pes planus)

Echte platvoeten (pes planus) is een aangeboren afwijking en komt zelden voor. Over het algemeen hebben mensen vaker last van zogenaamde functionele platvoeten waarbij de voet/ enkel naar binnenrollen en de boog van de voet (het voetgewelf) tijdens het lopen bijna volledig doorzakt, als gevolg van overpronatie. Het lijkt dan of men platvoeten heeft, maar dit is niet het geval. Bij vroegtijdige behandeling; corrigerende zolen kan problemen op latere leeftijd vermeden worden. Een goede test om uit te vinden of men echte of functionele platvoeten heeft, is wanneer je de tenen vastpakt en omhoog naar zich toe trekt (zittend op een stoel). Bij functionele platvoeten verschijnt er een holte onder de voet - de voetboog komt iets omhoog. Bij echte platvoeten gebeurt er niets en heeft men vaak moeite om de tenen op te lichten. Met echte platvoeten, is bij het rechtopstaan totaal geen voetgewelf aanwezig. Met het ouder worden zakt de voetboog door en onze voeten worden iets langer. Men heeft vaak een halve schoenmaat groter nodig dan vroeger. Mensen met functionele platvoeten (ofwel doorgezakte voeten) hebben vaak voet- klachten en soms ook last van knie- en rugpijn. Met corrigerende zolen gaan we de voetklachten gaan voorkomen en behandelen.

Holvoeten (pes cavus)

Hoewel een hoge wreef mooi toont, heeft een holvoet vaak maar weinig draagvlakken, waardoor de druk per cm² groter wordt en voorvoetklachten optreden. Dit gaat vaak gepaard met hamertenen, overgevoelige voetzolen en een verhoogde spierspanning. Lage rug-, nek- en voorvoetspijnen kunnen hier voorkomen. De klachten nemen toe bij rust ( zoals staan, liggen en zitten) en nemen terug af bij bewegen. De klachten kunnen aangepakt worden met een podologische zool.

overbelastingsletsels bij o.a. sporters

Achillespeespijn

Pijn bij en aan de achillespees kan veroorzaakt worden door slechte doorbloeding of verkeerde voetstand. Ook slijmbeurzen kunnen zeer vervelend zijn en voor een verkalking op de hiel zorgen (Haglund). Sporters kunnen achillespeesblessures oplopen door een te plotse en sterke belasting of door het lopen op verkeerde schoenen op bv een zachte ondergrond.

Hielpijn

Hielpijnen zijn er in verschillende soorten en maten. Zo kan er een ontstoken slijmbeurs zijn, verminderd voetvet onder de hiel, een geïrriteerde zenuw, scheurtje in een pees, maar de bekendste zijn; hielspoor en fasciitis plantaris.

Een hielspoor is een kalkafzetting op de onderzijde van het hielbeen, welke soms bij druk zeer pijnlijk kan zijn en is ook te zien op een röntgenfoto. Van alle mensen heeft 15% een hielspoor, maar slecht 3% daarvan krijgt ooit last. Fasciitis plantaris is een hielpijn die ontstaat, doordat in een pees-spierplaat (aponeurosis plantaris), welke begint bij de hiel en onder de gehele voetzool doorloopt bij belasting kleine haarscheurtjes gaat vertonen, waarin wondvocht komt. De pijn is meestal het ergst bij opstaan en start en wordt daarna minder.

Meestal veroorzaakt door te grote belasting of verminderde conditie.

Beenlengteverschil

Het rechter figuur heeft RECHTS een korter been. Hierdoor staat de knie lager(1) zakt de heup en het bekken(2) en zou ook de schouder mee moeten zakken. Onbewust wordt als correctie de schouder opgetrokken (3).

Door dit optrekken ontstaat een scoliose, dat is een zijwaartse kromming in de wervelkolom, de scoliose. De nu ontstane lichaamshouding geeft een grote spier- spanning in de gehele rug, de schouders en de nek, waarvan rugpijn, schouder/nekpijn en/of hoofdpijn het gevolg kunnen zijn.

Op langere termijn dreigt: artrose (slijtage) in de rug, knie en/of heup. Een beenlengteverschil kan anatomisch van aard zijn (de beenlengte is verschillend) of kan functioneel zijn ( een asymmetrische gewrichtstand). Dit wordt onderzocht bij een podoloog en gecorrigeerd met podologische zolen

Opdracht

Musculus = organen die zich door prikkels v/h zenuwstelsel samentrekken en zich daarna weer ontspannen en zo worden lichaamsbewegingen gemaakt;
Musculi = spieren;
Hallux, hallucis = grote teen;
Flexor = buigspier;
Abductor = naar buiten bewegen v/d spier;
Adductor = naar binnen bewegen v/d spier;
Brevis = kort;
Extensor = strekker;
Digitorum = vingers/tenen, samenhang v/d beenderen;
Digiti minimi = kleine vinger;
Quadratus = meerdere spieren (plein).

DENDERMONDE